Vieiros

Segundo publica este sábado La Vanguardia, a maxistrada ponente da sentenza do Tribunal Constitucional (TC) sobre o Estatut, Elisa Pérez Vera, fixo un amago de dimitir desa responsabilidade. A xuíza manifestoulles ao resto dos maxistrados que a evolución das deliberacións estaba desnaturalizando e cambiando o sentido do seu relatorio, e por ese motivo estaba disposta a pasar a responsabilidade de redactar as propostas de resolución a outro membro da institución. A orixe do conflito está nas dificultades para achar fórmulas de consenso.

Pérez Vera esforzouse en atopar saídas para unha resolución interpretativa que evite declarar inconstitucionais os preceptos máis controvertidos, o que implicaría a súa anulación. A grandes liñas, o debate da sentenza parecía ir ben orientado nese sentido. Pero nos últimos meses o debate volveu complicarse. O consenso afastouse outra vez e xa se fala de xullo como data para a sentenza. O problema manifestouse ao comprobarse que un maxistrado da área progresista suscita cada vez máis obstáculos á resolución interpretativa dos temas clave. Deste xeito, algúns dos puntos máis conflitivos da sentenza poderían decantarse contra o Estatut por 6 votos a 4.

A estratexia da presidenta, María Emilia Casas consistira até agora en acadar como mínimo esa mesma correlación de forzas, pero a favor do Estatut e contando co voto do vicepresidente, Guillermo Jiménez, o maxistrado máis moderado do grupo conservador. Pero se un maxistrado do grupo progresista endurece a súa posición e coincide cos conservadores, o voto do vicepresidente a favor dunha sentenza interpretativa é máis difícil de obter.